Yakusoku no starry night

อธิษฐานต่อดาวนับพันล้านล้านดวง
ช่วยบันดาลคำขอวอนให้เป็นจริง

ตอนที่ฉัน รู้สึกเหนื่อยเกินจะก้าวเดิน
ทุกอย่างรอบกายก็ดูเหมือนเคลื่อนไปช้า
โชคชะตาราวกับจะกลั่นแกล้งกัน
บันดาลให้เราได้เจอกันตอนนี้

เมื่อนึกถึง ก็รู้สึกผิดเหลือเกิน
ที่ไม่ยอม ไม่กล้าคว้ามือข้างนั้น
ความในใจที่ปนเปและสับสน
ทำให้ฉันยังคลุมเครืออยู่อย่างนี้

โลกนี้ที่เวียนเปลี่ยนอยู่เรื่อยไป
ภาพที่เธอเคยข้างเคียงกับกลับเลือนหายไป(x)
เหลือแค่เพียงฉัน ที่คอยแต่วิ่งไล่ตาม
ขอเถอะนะ ฉันไม่อยากลืมอีกแล้ว
รอยยิ้มของเธอ

(y)
ดาวดวงนั้นเฝ้ามองแค่เธอผู้เดียว
ด้วยความรักทั้งร้อยล้านปี ไม่เคยแปรไปให้คนไหน
ใบหน้าของเธอที่เปื้อนรอยน้ำตา
พยายามซ่อนไว้ไม่ให้ใครมอง

อธิษฐานกับดาวตกที่ร่วงลง
ถึงว่าจะรู้สึกเขินอยู่ไม่น้อย ก็ตาม
คำที่ขอแล้วส่งให้ดาวดวงนั้น
"อยากเคียงข้างเธอเรื่อยไป ต่อจากนี้"

ถึงจะรู้ดี ว่าความต้องการ
ปาฏิหาริย์ที่ไม่เคยบันดาลให้สมใจ
ก่อนเธอจะไป ได้โปรดฟังคำขอที่
ช่วยส่งคำพูดนี่ ส่งไปให้ถึง
"ขอบคุณเหลือเกิน"

ลมโชยที่เธอบอกว่าช่างหนาวเย็น
ความจริงมันก็ไม่ได้แรงมากเกินกว่าใครจะทนไหว
ยิ้มที่ฉันพยามมอบมันให้เธอ
ถึงจะเจ็บ ถึงจะฝืน เธอมองข้ามไปได้ไหม

วันหนึ่งที่ดวงใจต้องทนร้าวราน
ต้องฝืนยิ้มทั้งมีน้ำตา ก็ได้เดินทางเข้ามาถึง
ถึงว่าแม้เติบโตขึ้นสักเท่าไหร่
แต่ก็หวาดกลัวเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไป

อยากจับไว้ให้ดี อยากเอื้อมคว้าให้ได้
มือของเธอที่เคยวางเคียงข้างกันตรงนี้
"โปรดอย่าทิ้งฉันไป" ไม่อาจพูดไป
ทนเก็บไว้จนความในใจเริ่มจางหาย

"ดาวดวงนั้นไม่ส่องแสงทอเหมือนเคย"
ฉันพูดแล้วชี้มือขึ้นไป ท่ามกลางดวงดาวนับหมื่นล้าน
"คำขอที่วอนบอก มาถึงเราแล้วล่ะ
นี่คือหลักฐานที่แสดงถึงชีวิต"

รู้มั้ย
เธอคือดาวดวงนั้นที่ฉันเฝ้ามอง
ตกหลุมรักมาร้อยล้านปี ไม่เคยแปรไปให้คนไหน
ใบหน้าของเธอที่เปื้อนรอยน้ำตา
ไม่อยากจะมองหน้าเธอที่ดูเศร้าใจอย่างนั้น

คำวอนขอส่งมา ได้ฟังแล้วล่ะ
ถึงแค่วันเดียวในรอบปี ก็ยังยินดีที่ได้พบเธอ
กล่าวคำสาบานกับฟ้ายามค่ำคืน
ว่าจะมาพบ มาหาเธอทุกครั้ง...

ไม่อาจจะพูดไป บอกเธอไม่ได้เลย
ไม่ต้องพยายามซ่อนความรู้สึกอีกแล้ว
บอกเธอจากหัวใจ ให้เธอได้ยิน
ว่า ขอบคุณจากใจ ขอให้โชคดี