Shikiori No Hane

เกล็ดของหยาดน้ำฟ้า ร่วงโรยลงบนพื้น ฉาบผืนแผ่นดินนี้ ให้เป็นสีหิมะโปรย
ในหมู่บ้าน ท่ามกลางหุบเขามีแค่เพียง เราสอง
คอยสวมกอด ให้พ้นผ่าน ผ่านฤดูหนาว สีขาวนี้ไป
"ดั่งเช่นในวันนั้น ที่เราได้พานพบ"
เธอพูดบอกกับฉันด้วยใบหน้าที่ เปื้อนรอยยิ้ม
ไอความร้อนจากไฟเตาควันที่กระทบกับกาย
ทั้งอ้อมกอดเธอ ร่มเงาจากเธอมอบความอุ่นให้ใจฉัน
เมื่อถึงฤดู ผลิดอกออกผล
ฉันร้องเพลงกล่อมนกน้อยที่บินลู่ลมด้วยบทเพลงรัก ด้วยความสุขที่ล้นเอ่อ
"เสียงของเธอ ยังไพเราะเหมือนเช่นเคย" คำพูดที่เธอเอ่ยให้ฉัน
เพียงแค่นั้น แค่คำพูดนั้น ก็ทำให้ตัวฉันยิ้มได้อีกครา
"หากว่าวันไหน เสียงของฉันดับสูญไป เมื่อไม่อาจขับขานบทเพลง
ตอนนั้นเธอยัง จะรักกันอยู่ และอยู่เคียง ข้างเหมือนดั่งเคยรึเปล่า"
"จะยังรัก ไม่ว่าเธอเป็นเช่นไร" เธอพูดมา ส่งมาด้วยยิ้ม
มือของเธอ ค่อยๆลูบผ่านใบหน้าของฉันอย่างอ่อนโยน
เข้าช่วงฤดูร้อน ใบไม่เริ่มเปลี่ยนสี เธอเจอกับโรคร้ายที่ย่างกรายเข้ามาเยือน
ชะตากรรม ของหนึ่งคู่รักที่ค่อยๆแย่ลง
ไม่สามารถจะสรรหายา บรรเทาอาการ โรคภัยของเธอ
หนึ่งวันได้ผ่านพ้น อีกวันได้ผ่านไป
ตั้งใจถักทอสานผ้าแพรขึ้นมา อีกผืน
จะไม่ยอมให้ชีวิตของเธอต้องมาจบลง
ราวกับใบไม้ ที่ร่วงโรยลงอยู่ด้านนอก เช่นนั้น
เมื่อฤดูกาล ได้เปลี่ยนแปรผัน
เสียงของจิ้งหรีดร่ำร้องบอกเป็นสัญญาณว่าวันหน้าร้อน จะสิ้นสุดอีกไม่นาน
"นิ้วของเธอ ยังสวยงามเหมือนเช่นเคย" เธอพูดแล้วกุมมือของฉันไว้
แต่ว่ามือ มือของเธอคู่นั้น มันช่างแสนเหน็บหนาวยิ่งกว่าที่เคย
"หากว่าวันไหนนิ้วมือฉันไม่งดงาม ทั้งกายมีแค่บาดแผล
ตอนนั้นเธอยัง จะรักกันอยู่ และอยู่เคียงข้างเหมือนดั่งเคยรึเปล่า"
"จะยังรัก ไม่ว่าเธอเป็นเช่นไร" เธอกุมมือของฉันเอาไว้
ทั้งนิ้วมือ ทั้งสัมผัส มันช่างทำร้าย ลึกถึงข้างในจิตใจ
ทุกวันและคืน ที่ล่วงเลยไป ที่ยังคงทอผ้าแพรอยู่
(อา....)
ต้องรีบสรรหา ยาแก้ให้เธอ หากว่าพอมีสักนิดก็ดี
(แสงอาทิตย์ยามเย็น สาดทอ)
ต้องทอให้เร็วกว่านี้ ต้องมีมากกว่านี้ ก่อนฤดูกาลจะผันแปรไป
(แสงไฟของ ชีวิตที่ไหวหวั่น สลาย)
จนนิ้วมือนี้อ่อนล้า จนก้าวเดินไม่ไหว จนปีกเส้นสุดท้ายจะไม่มีเหลือ
(คงจบสิ้นลงแล้ว ทั้งตัวเธอ และตัวฉัน)
"หากว่าวันไหน เธอรู้ว่าจริงทั้งมวล ว่าเรา [ไม่ใช่มนุษย์]
ตอนนั้นเธอยัง จะรักกันอยู่ และอยู่เคียงข้างเหมือนดั่งเคยรึเปล่า"
เป็นคำถาม ที่ไม่กล้าเอ่ยให้ฟัง กลัวว่าเธอ จะรู้เรื่องนี้
ดึงขนปีก สุดท้ายออก และจบเรื่องราว เพียงลำพัง...
"จะยังรัก ไม่ว่าเธอเป็นเช่นไร" ฉันบอกพร้อมทั้งรอยยิ้ม
ฉันขอสัญญา ว่าฉันจะอยู่ จะเคียงเธอแม้ไม่มีปีกโผบิน
เจ้านกน้อยที่เคยช่วยเมื่อครั้งก่อน ตลอดมา มาจนวันนี้
ไม่เคย ลืมเรื่องเธอและจะจดจำไว้ตลอดไป
ไม่ว่าจะ เป็นเช่นไร ก็ยังคงรัก รักเธอไม่เคยเปลี่ยนแปลง...

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Asu no Yozora Shoukaihan

ก็เป็นแค่เพียงเด็กคนหนึ่ง ทำแค่เรื่องที่ชอบใจ ไม่ชอบก็จะไม่สน อนาคตที่เคยคิดไว้ก็ไม่มี ทำได้แค่รอคอยให้ความฝันเกิดขึ้นในใจ แต่กลับหวาดกลัววันพรุ่งที่ใกล้เข้ามา เกลียดชังกับอนาคต ขังตัวอยู่กับอดีต ท้ายสุดทำได้แค่ตะโกนให้ฟ้ารับฟัง "ตื่นขึ้นมา ตื่นขึ้นมา ขอให้พบเจอวันเดิม" ดวงอาทิตย์และจันทรากลับไม่เปลี่ยน ยังคงวนเวียนกันสาดทอแสงบนฟากฟ้า แต่ว่าในคืนนี้มันกลับไม่เหมือนเดิม เพราะมีเธอ ที่เดิน ก้าวเข้ามา ร่ายรำบนฟ้า แสงดาวที่ทอประกาย นำทางให้เรา ไปสู่ปลายทางแสนไกล เย้เย "พวกเราต้องมุ่งเดินไป ไปสู่พรุ่งนี้ที่กำลังเฝ้าคอย หากต้องจบลงที่ฝันในยามราตรี ขอให้อดีตได้เปลี่ยนแปลงไปสักที" แต่ไม่มีทางที่จะพูดขึ้นหรอก พรุ่งนี้ก็ขอให้ได้เจอเธออย่างวันนี้ ได้หัวเราะด้วยกัน ถัดจากตอนนั้นโลกนี้ก็ได้เปลี่ยนผันไป ภายในใจฉันเชื่ออย่างนั้น ไม่ว่าฉันจะพยายามเท่าใด วันพรุ่งก็ยังคงเหมือนเดิม แต่ว่าโลกใบที่ฉันและ เธอ เคย เฝ้ามองด้วยกัน โลกนั้น กลับเปล่งประกายงดงามยิ่งกว่า ไม่มีทางลืมได้หรอก ภาพในวันนั้น ที่ทอประกายในความจำที่ไม่เคยจาง ความคิดที่เคยนึกเอาไว้หากฉันไม่มีเธอเดินเคียง ก็ยังโ...
Read more

Replicant

อ้าอา เมื่อเงยมองขึ้นบนท้องฟ้า ก็ดูเหมือนมันจะถล่มลงมาบดบี้หัวใจ อ้าอา ปลายทางชีวิตนี้ของเรา ถูกบันทึกลงในรหัส DNA /May be IDที่บันทึกบาปไว้ เกิดโดยตั้งใจหรือว่าเป็นข้อผิดพลาดก็ตามที ถ้าหาก การเล่นละครเป็นสักคน เป็นแค่ตัวแทน หากว่าไม่พร้อมยอมรับ ฉันจะเปลี่ยนแปลง เป็นตัวปลอมแสนลวงหลอก เป็นคนอีกคนใน โลกเลขฐานสอง/ ของที่เรา ไม่เคยต้องการ โค้ดยีนในกายนี้ มันเรียกหา อะไรที่ใช้ทดแทนความเจ็บที่ฉันมี ไม่รู้ว่าอะไร ที่เสียไปมัน ถึงว่าไม่เคยเข้าใจ ของสิ่งนั้นก็ยัง คงทอประกาย อ้าอา โลกนี้ที่โดนกำหนดไว้ อยากจะต้านทาน แต่ทำยังไงมันก็ไม่เคยเปลี่ยน ท้อใจ อยากจะเลิกไปแล้วหรือไง? แต่ถึงยังไงร่างกายกลับกระทำสวนทางไป.. ความจริงแล้วเรื่องที่ดีใจ หรือจะเสียใจจนหลั่งน้ำตา ไม่มีแล้วของแบบนั้น... คำลวงเท็จที่เคยพูดไป ว่า "ฉันพูดจริง" หลอกเธอทุกวัน กลายเป็นบาปทับถมใจดวงนี้ โปรดอภัยให้ฉัน ที่ทำผิดพลาดได้มั้ย... ก็ ของที่เรา ไม่เคยต้องการ ก็คือใจดวงนี้ มันเรียกหา น้ำตาไว้ใช้ทดแทนความเจ็บที่ฉันมี แต่ว่าน้ำในตา ที่ไหลรินลง กลับทอประกายงดงามท่ามกลางความเศร้าใจ ที่ล้นลงมา ของที่เรา ไม่เคยต้องก...
Read more

Datsugoku

ที่เราเกิดมาคือเมืองที่เต็มไปด้วยไอเสีย ที่มีกำแพงคอยกีดกั้นเราจากโลกทั้งมวล สีของทุ่งหญ้าจะเป็นเช่นไร ก็ไม่เคยได้ล่วงรู้ ถ้าเอาแค่คอยความช่วยเหลือโดยไม่ก้าวไปไหน ก็รังแต่จะนั่งเล่นเกมเก่งขึ้นเท่านั้นเอง เขาพูดพลางหัวเราะเยาะขึ้นมา เสียงผู้คนเริ่มกรีดร้อง เสียงปืนลั่นดังกังวาล ชีวิตคืออะไรยังไม่รู้เลย เขาถอนหายใจกลายเป็นควัน พลางเอื้อนเอ่ยคำพูดหนึ่งขึ้นมา "เราจะหนี" เมื่อก่อนเราทั้งสองเคยมี ความฝันที่เป็นหนึ่งเดียว ว่าด้านนอกกรงที่คับแคบเช่นนี้ จะต้องมีรักอยู่ที่ใดที่หนึ่งอย่างแน่นอน ภาพฝันที่ได้ทะยาน โบยบินขึ้นบนฟากฟ้า ทะลุกรงที่ปิดกั้นอยู่ ฝันไปไม่รู้กี่ครั้ง เมื่อนานมาแล้วเขาเคยได้แสดงสิ่ง ๆ หนึ่ง เคยโอ้อวดมันด้วยท่าทางภูมิใจเสียเหลือเกิน ทั้งที่เป็นเพียงแบบร่างโง่งม เรื่องเพ้อฝันของเด็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็เลือกที่จะก้าวเดินตามเขา และตอนนี้สิ่งที่ถูกวางอยู่ข้างหน้าก็คือ เครื่องบินในแบบที่เขาเคยบอก เสียงแจ้งเตือนเริ่มขึ้นแล้ว เสียงของตำรวจลั่นร้อง เสียงสัญญาณเริ่มยิงก็ดังขึ้นมา ช่องว่างช่องนึงบนกำแพง เป็นเส้นทางให้ลอดผ่านเข้ามา เพื่อหลบหนี เมื่อก่อนเราทั...
Read more