Inokori Sensei

ขอดูมือคนที่ชอบคุณครูหน่อยครับ
(ไฮ ฮาย ฮายฮ่าย ฮายยยย)
เธอคนนั้นที่ไม่ยอมยกมือขึ้นมา
รอเจอครูหลังเลิกเรียน นะ
สายตาหาเรื่องของเธอที่เล็งมาหา
เอาจริงก็ไม่ได้เคืองหรือว่าอะไรนัก
สถานะของเรามันค่อนข้างต่างกัน
เพราะว่าครูคือผู้ใหญ่นะ คงงั้น มั้ง?
ก็เอาแต่อ้างตลอด ความจริงกลัวใช่มั้ยล่ะ
ไม่ใช่เด็กแล้วขอบอก เลิกประเมินมั่วๆจะได้มั้ย
เมื่อก่อนอาจยากเกินไป การแก้ปัญหาอะไร
แต่ ตอน นี้ชิวจะตาย เนอะ?
ขอดูมือคนที่ชอบคุณครูหน่อยครับ
(ไฮ ฮาย ฮายฮ่าย ฮายยยย)
เธอคนนั้นที่ไม่ยอมยกมือขึ้นมา
รอเจอครูหลังเลิกเรียน
(คุณครู) ทำงี้ไม่ชอบเลย
พวกเราไม่ใช่เพื่อนกันนะ ไม่เข้าใจรึไง
(ตามตรง) จริงแล้วคุณก็ถูก ถ้าหากจะนับตามคน ยกมือ
(คุณครู) เก่งไม่ใช่รึไง
การบ้านที่ผมทำไม่ได้คุณจะช่วยสอน
มาช่วยทำเหมือนครั้งนั้นที่พวกเรา นั่งติวหนังสือด้วยกัน นั่นน่ะ
คุณเคยบอกผมว่าเด็กน้อย ไม่เข้าใจ
เอาจริงส่วนสูงก็เท่าๆกันไม่ใช่หรอ
แฟนเฟินก็ต้องมี แถมน่ารักกว่าใคร
เพราะงั้น ผมคือผู้ใหญ่นะ คงงั้น มั้ง?
ก็เอาแต่ดื้ตลอด ก็เอาแต่เถียงตลอด
เรื่องที่เธอแถทั้งหมด ปนกันมั่วเลย
โตขึ้นแล้วนะดูสิ เพราะงั้นระยะของเรา
อยากให้รักษาให้ดี นะ
ขอมือคนที่ชอบคุณครูนี่หน่อยครับ
(ไฮ ฮาย ฮายฮ่าย ฮายยยย)
ผมคนนี้เองที่ไม่ยกมือขึ้นมา
เห็นอย่างงั้ ข้างในไม่เหมือนกัน
(คุณครู) ทำงี้ไม่ชอบเลย
พวกเราไม่ใช่เพื่อนกันนะ ไม่เข้าใจรึไง
(ตามตรง) จริงแล้วคุณก็ถูก ถ้าหากจะนับตามคน ยกมือ
(คุณครู) เก่งไม่ใช่รึไง
การบ้านที่ผมทำไม่ได้คุณจะช่วยสอน
มาช่วยทำเหมือนครั้งนั้นที่พวกเรา นั่งติวหนังสือด้วยกัน นั่นน่ะ
เป็นธรรมดาที่มีคนคอยห้อมล้อมตลอด
เป็นธรรมดาที่มีเสียงหัวเราะอยู่ตลอด
เพิ่งจะรู้ว่าความฝันที่ตามหามาตลอด
นั่นก็คือเธอ นี่ เอง
เป็นธรรมดาที่มีคนคอยห้อมล้อมตลอด
ของสำคัญในใจก็ทวีเพิ่งขึ้นตลอด
และยิ่งมัน มีค่ามากมายสักเท่าไหร่
มันยิ่งน่ากลัวไม่แพ้กัน
ขอดูมือคนที่ชอบคุณครูหน่อยครับ
(ไฮ ฮาย ฮายฮ่าย ฮายยยย)
ผีฝากถุงข้าวสารให้ฉันศึกษาขวดกับฐาน
(ผีฝากถุงข้าวสารให้ฉันศึกษาขวดกับฐาน)
ขอมือคนที่ชอบวิชาวรรณกรรมหน่อยครับ
(ไฮ ฮาย ฮายฮ่าย ฮายยยย)
เธอคนนั้นที่ไม่ยอมยกมือขึ้นมา
มีแค่ผมคนเดียวใช่มั้ยครู?
เรื่องราว ที่ไม่เคยเปลี่ยน
การพบเจอและการจากลาที่วนเวียนซ้ำไป
ถ้าอยากจะลัดคิวสักหน่อย
ก็คงไม่เห็นเป็น อะ ไร เลย สิ นะ
(คุณครู) ไม่คิดเคืองรึไง
พวกเราไม่ใช่แค่ศิษย์-อาจารย์ ก็พอเข้าใจ
(ตามตรง) คุณพูดผิดตลอด ถ้าเอาความเห็นส่วนตัวผมเอง
(คุณครู) คิดให้ออกซะที
เรื่องคลุมเครือในใจ ที่คุณยังไม่เคยสอนเลย
มาช่วยทำเหมือนครั้งนั้นที่เคยบอก
ยินดีต้อนรับกลับมา มีรอยยิ้มได้อีกที
เหมือนกับครั้งเมื่อก่อนเลย นี่ นา

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Asu no Yozora Shoukaihan

ก็เป็นแค่เพียงเด็กคนหนึ่ง ทำแค่เรื่องที่ชอบใจ ไม่ชอบก็จะไม่สน อนาคตที่เคยคิดไว้ก็ไม่มี ทำได้แค่รอคอยให้ความฝันเกิดขึ้นในใจ แต่กลับหวาดกลัววันพรุ่งที่ใกล้เข้ามา เกลียดชังกับอนาคต ขังตัวอยู่กับอดีต ท้ายสุดทำได้แค่ตะโกนให้ฟ้ารับฟัง "ตื่นขึ้นมา ตื่นขึ้นมา ขอให้พบเจอวันเดิม" ดวงอาทิตย์และจันทรากลับไม่เปลี่ยน ยังคงวนเวียนกันสาดทอแสงบนฟากฟ้า แต่ว่าในคืนนี้มันกลับไม่เหมือนเดิม เพราะมีเธอ ที่เดิน ก้าวเข้ามา ร่ายรำบนฟ้า แสงดาวที่ทอประกาย นำทางให้เรา ไปสู่ปลายทางแสนไกล เย้เย "พวกเราต้องมุ่งเดินไป ไปสู่พรุ่งนี้ที่กำลังเฝ้าคอย หากต้องจบลงที่ฝันในยามราตรี ขอให้อดีตได้เปลี่ยนแปลงไปสักที" แต่ไม่มีทางที่จะพูดขึ้นหรอก พรุ่งนี้ก็ขอให้ได้เจอเธออย่างวันนี้ ได้หัวเราะด้วยกัน ถัดจากตอนนั้นโลกนี้ก็ได้เปลี่ยนผันไป ภายในใจฉันเชื่ออย่างนั้น ไม่ว่าฉันจะพยายามเท่าใด วันพรุ่งก็ยังคงเหมือนเดิม แต่ว่าโลกใบที่ฉันและ เธอ เคย เฝ้ามองด้วยกัน โลกนั้น กลับเปล่งประกายงดงามยิ่งกว่า ไม่มีทางลืมได้หรอก ภาพในวันนั้น ที่ทอประกายในความจำที่ไม่เคยจาง ความคิดที่เคยนึกเอาไว้หากฉันไม่มีเธอเดินเคียง ก็ยังโ...
Read more

Replicant

อ้าอา เมื่อเงยมองขึ้นบนท้องฟ้า ก็ดูเหมือนมันจะถล่มลงมาบดบี้หัวใจ อ้าอา ปลายทางชีวิตนี้ของเรา ถูกบันทึกลงในรหัส DNA /May be IDที่บันทึกบาปไว้ เกิดโดยตั้งใจหรือว่าเป็นข้อผิดพลาดก็ตามที ถ้าหาก การเล่นละครเป็นสักคน เป็นแค่ตัวแทน หากว่าไม่พร้อมยอมรับ ฉันจะเปลี่ยนแปลง เป็นตัวปลอมแสนลวงหลอก เป็นคนอีกคนใน โลกเลขฐานสอง/ ของที่เรา ไม่เคยต้องการ โค้ดยีนในกายนี้ มันเรียกหา อะไรที่ใช้ทดแทนความเจ็บที่ฉันมี ไม่รู้ว่าอะไร ที่เสียไปมัน ถึงว่าไม่เคยเข้าใจ ของสิ่งนั้นก็ยัง คงทอประกาย อ้าอา โลกนี้ที่โดนกำหนดไว้ อยากจะต้านทาน แต่ทำยังไงมันก็ไม่เคยเปลี่ยน ท้อใจ อยากจะเลิกไปแล้วหรือไง? แต่ถึงยังไงร่างกายกลับกระทำสวนทางไป.. ความจริงแล้วเรื่องที่ดีใจ หรือจะเสียใจจนหลั่งน้ำตา ไม่มีแล้วของแบบนั้น... คำลวงเท็จที่เคยพูดไป ว่า "ฉันพูดจริง" หลอกเธอทุกวัน กลายเป็นบาปทับถมใจดวงนี้ โปรดอภัยให้ฉัน ที่ทำผิดพลาดได้มั้ย... ก็ ของที่เรา ไม่เคยต้องการ ก็คือใจดวงนี้ มันเรียกหา น้ำตาไว้ใช้ทดแทนความเจ็บที่ฉันมี แต่ว่าน้ำในตา ที่ไหลรินลง กลับทอประกายงดงามท่ามกลางความเศร้าใจ ที่ล้นลงมา ของที่เรา ไม่เคยต้องก...
Read more

Datsugoku

ที่เราเกิดมาคือเมืองที่เต็มไปด้วยไอเสีย ที่มีกำแพงคอยกีดกั้นเราจากโลกทั้งมวล สีของทุ่งหญ้าจะเป็นเช่นไร ก็ไม่เคยได้ล่วงรู้ ถ้าเอาแค่คอยความช่วยเหลือโดยไม่ก้าวไปไหน ก็รังแต่จะนั่งเล่นเกมเก่งขึ้นเท่านั้นเอง เขาพูดพลางหัวเราะเยาะขึ้นมา เสียงผู้คนเริ่มกรีดร้อง เสียงปืนลั่นดังกังวาล ชีวิตคืออะไรยังไม่รู้เลย เขาถอนหายใจกลายเป็นควัน พลางเอื้อนเอ่ยคำพูดหนึ่งขึ้นมา "เราจะหนี" เมื่อก่อนเราทั้งสองเคยมี ความฝันที่เป็นหนึ่งเดียว ว่าด้านนอกกรงที่คับแคบเช่นนี้ จะต้องมีรักอยู่ที่ใดที่หนึ่งอย่างแน่นอน ภาพฝันที่ได้ทะยาน โบยบินขึ้นบนฟากฟ้า ทะลุกรงที่ปิดกั้นอยู่ ฝันไปไม่รู้กี่ครั้ง เมื่อนานมาแล้วเขาเคยได้แสดงสิ่ง ๆ หนึ่ง เคยโอ้อวดมันด้วยท่าทางภูมิใจเสียเหลือเกิน ทั้งที่เป็นเพียงแบบร่างโง่งม เรื่องเพ้อฝันของเด็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็เลือกที่จะก้าวเดินตามเขา และตอนนี้สิ่งที่ถูกวางอยู่ข้างหน้าก็คือ เครื่องบินในแบบที่เขาเคยบอก เสียงแจ้งเตือนเริ่มขึ้นแล้ว เสียงของตำรวจลั่นร้อง เสียงสัญญาณเริ่มยิงก็ดังขึ้นมา ช่องว่างช่องนึงบนกำแพง เป็นเส้นทางให้ลอดผ่านเข้ามา เพื่อหลบหนี เมื่อก่อนเราทั...
Read more