How to Sekai Seifuku

บนใบหน้าที่เปื้อนรอยน้ำตา นั่นผู้ใดเป็นเจ้าของมัน
พยายามจะแก้คืน ข้อเสียหายที่ได้ทำ
พอมองดูสิ่งที่เราถือ อะไรกันที่ทำได้นั้น
ไม่ใช่ของที่สามารถจะ ไปมุ่งทำร้าย ใครๆ
มาเกี่ยวก้อยสัญญากันนะ ว่าช่วงเวลาต่อจากนี้ไป
คำกล่าวหาที่ว่ากัน นั้นจะโยนทิ้งขว้างมันไป
ทุกวันที่มีชีวิต แม้จะไม่เหมือนดังฝัน
เลือกยอมแพ้กับชะตา คิดว่าดีใช่มั้ย?
ที่ยืนคอย รถไฟอยู่ที่สถานีเดิม
ชานชาลา ไร้ซึ่งเงาผู้คน
วันพรุ่งนี้เรา ก็ยังคงเฝ้าถามหาอยู่เรื่อยมา
เพื่อจะมาต้อนรับ ความเห็นแก่ตัว และความโง่งม
ของตัวเราคนนี้
หากเวลาล่วงเลยผ่านพ้น ไปนานเสียจน ถึงสิบร้อยปี
หากตอนนั้น เครื่องจักรคงสามารถพูดและคุย ได้แบบมนุษย์
เทคโนโลยีที่ก้าวไกล ผันไปตรงข้ามกับหัวใจ
จิตใจเราที่แสนจะปวดร้าว ช่วยรักษาฉันที
หากมิสไซล์ทะยานขึ้นฟ้า ไปพร้อมกับคำวิงวอนของใคร
หากเธอเลือกจะฝากคำขอ คำวอนให้ไปกับสิ่งพรรค์นั้น
อยากจะโตขึ้นไปเป็นคนที่แสนดี
หากว่าหากเรา สาบานมัน จะได้ ไหมนะ
ถูกบอกให้เงยมองเส้นทาง ที่โดนขีดเขี่ยอยู่ตรงหน้าเรา
แต่ไม่ว่ามองที่ใด ก็มีเพียงแค่ความมืดมน
จะอยู่ตัวคนเดียวแบบนี้ หรือมีเพื่อนมากมายแค่ไหน
ความเดียวดายก็ยังคง อยู่เหมือนเดิม ไม่สูญหายไป
อยากจะตาย หนีไป พร่ำร่ำร้องเพลงนั้นออกมา
แต่ก็ยังทำตัวเดิมๆ คอยกรีดและย้ำลงไป
คอยเฝ้าถาม ทุกวัน ทำไมถึงต้องเป็นตัวฉัน
ทั้งๆที่รู้ ว่าคำเฉลย ของถ้อยคำถาม
ที่เราเอ่ยไป
ไม่ได้อยู่ที่ไหนเลย...
เหมือนเช่นเดิม ชีวิตเราที่วนซ้ำไปมา
นั่งหายใจ เรื่อยเปื่อยอยู่ที่ร้านเกมส์
หากว่าไม่เจอ วันพรุ่งมาไม่ถึงมันก็คงดี
หวูดรถไฟส่งเสียง กู้ก้องหวีดร้อง
ส่งเสียงสะท้อน ดังก้องน่าหนวกหู
คำว่ารัก ที่ใครใฝ่ฝัน เริ่มขึ้นพร้อมกัน กับความเสียใจ
ความเป็นจริง ที่กรีดแทงซ้ำ ให้รู้ว่าเรา โง่งมแค่ไหน
แล้วไงตัวตนที่ฉันเป็น ที่ไม่มีดีเลยสักอย่าง
คนที่ดีแต่ปากแบบเธอนั้น น่ารำคาญเสียจริง
หากมิสไซล์ทะยานขึ้นฟ้า ไปพร้อมกับคำวิงวอนของใคร
หากเธอเลือกจะฝากคำวอน ขอร้องไปกับของเช่นนั้น
อยากจะโตขึ้นไปเป็นคนที่แสนดี
หากว่าหากเรา สาบานอย่างนั้น
อยากจะโตขึ้นไปเป็นคนที่แสนดี
ก่อนที่ ดวงใจ จะสลายตายจากกันไป

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Asu no Yozora Shoukaihan

ก็เป็นแค่เพียงเด็กคนหนึ่ง ทำแค่เรื่องที่ชอบใจ ไม่ชอบก็จะไม่สน อนาคตที่เคยคิดไว้ก็ไม่มี ทำได้แค่รอคอยให้ความฝันเกิดขึ้นในใจ แต่กลับหวาดกลัววันพรุ่งที่ใกล้เข้ามา เกลียดชังกับอนาคต ขังตัวอยู่กับอดีต ท้ายสุดทำได้แค่ตะโกนให้ฟ้ารับฟัง "ตื่นขึ้นมา ตื่นขึ้นมา ขอให้พบเจอวันเดิม" ดวงอาทิตย์และจันทรากลับไม่เปลี่ยน ยังคงวนเวียนกันสาดทอแสงบนฟากฟ้า แต่ว่าในคืนนี้มันกลับไม่เหมือนเดิม เพราะมีเธอ ที่เดิน ก้าวเข้ามา ร่ายรำบนฟ้า แสงดาวที่ทอประกาย นำทางให้เรา ไปสู่ปลายทางแสนไกล เย้เย "พวกเราต้องมุ่งเดินไป ไปสู่พรุ่งนี้ที่กำลังเฝ้าคอย หากต้องจบลงที่ฝันในยามราตรี ขอให้อดีตได้เปลี่ยนแปลงไปสักที" แต่ไม่มีทางที่จะพูดขึ้นหรอก พรุ่งนี้ก็ขอให้ได้เจอเธออย่างวันนี้ ได้หัวเราะด้วยกัน ถัดจากตอนนั้นโลกนี้ก็ได้เปลี่ยนผันไป ภายในใจฉันเชื่ออย่างนั้น ไม่ว่าฉันจะพยายามเท่าใด วันพรุ่งก็ยังคงเหมือนเดิม แต่ว่าโลกใบที่ฉันและ เธอ เคย เฝ้ามองด้วยกัน โลกนั้น กลับเปล่งประกายงดงามยิ่งกว่า ไม่มีทางลืมได้หรอก ภาพในวันนั้น ที่ทอประกายในความจำที่ไม่เคยจาง ความคิดที่เคยนึกเอาไว้หากฉันไม่มีเธอเดินเคียง ก็ยังโ...
Read more

Replicant

อ้าอา เมื่อเงยมองขึ้นบนท้องฟ้า ก็ดูเหมือนมันจะถล่มลงมาบดบี้หัวใจ อ้าอา ปลายทางชีวิตนี้ของเรา ถูกบันทึกลงในรหัส DNA /May be IDที่บันทึกบาปไว้ เกิดโดยตั้งใจหรือว่าเป็นข้อผิดพลาดก็ตามที ถ้าหาก การเล่นละครเป็นสักคน เป็นแค่ตัวแทน หากว่าไม่พร้อมยอมรับ ฉันจะเปลี่ยนแปลง เป็นตัวปลอมแสนลวงหลอก เป็นคนอีกคนใน โลกเลขฐานสอง/ ของที่เรา ไม่เคยต้องการ โค้ดยีนในกายนี้ มันเรียกหา อะไรที่ใช้ทดแทนความเจ็บที่ฉันมี ไม่รู้ว่าอะไร ที่เสียไปมัน ถึงว่าไม่เคยเข้าใจ ของสิ่งนั้นก็ยัง คงทอประกาย อ้าอา โลกนี้ที่โดนกำหนดไว้ อยากจะต้านทาน แต่ทำยังไงมันก็ไม่เคยเปลี่ยน ท้อใจ อยากจะเลิกไปแล้วหรือไง? แต่ถึงยังไงร่างกายกลับกระทำสวนทางไป.. ความจริงแล้วเรื่องที่ดีใจ หรือจะเสียใจจนหลั่งน้ำตา ไม่มีแล้วของแบบนั้น... คำลวงเท็จที่เคยพูดไป ว่า "ฉันพูดจริง" หลอกเธอทุกวัน กลายเป็นบาปทับถมใจดวงนี้ โปรดอภัยให้ฉัน ที่ทำผิดพลาดได้มั้ย... ก็ ของที่เรา ไม่เคยต้องการ ก็คือใจดวงนี้ มันเรียกหา น้ำตาไว้ใช้ทดแทนความเจ็บที่ฉันมี แต่ว่าน้ำในตา ที่ไหลรินลง กลับทอประกายงดงามท่ามกลางความเศร้าใจ ที่ล้นลงมา ของที่เรา ไม่เคยต้องก...
Read more

Datsugoku

ที่เราเกิดมาคือเมืองที่เต็มไปด้วยไอเสีย ที่มีกำแพงคอยกีดกั้นเราจากโลกทั้งมวล สีของทุ่งหญ้าจะเป็นเช่นไร ก็ไม่เคยได้ล่วงรู้ ถ้าเอาแค่คอยความช่วยเหลือโดยไม่ก้าวไปไหน ก็รังแต่จะนั่งเล่นเกมเก่งขึ้นเท่านั้นเอง เขาพูดพลางหัวเราะเยาะขึ้นมา เสียงผู้คนเริ่มกรีดร้อง เสียงปืนลั่นดังกังวาล ชีวิตคืออะไรยังไม่รู้เลย เขาถอนหายใจกลายเป็นควัน พลางเอื้อนเอ่ยคำพูดหนึ่งขึ้นมา "เราจะหนี" เมื่อก่อนเราทั้งสองเคยมี ความฝันที่เป็นหนึ่งเดียว ว่าด้านนอกกรงที่คับแคบเช่นนี้ จะต้องมีรักอยู่ที่ใดที่หนึ่งอย่างแน่นอน ภาพฝันที่ได้ทะยาน โบยบินขึ้นบนฟากฟ้า ทะลุกรงที่ปิดกั้นอยู่ ฝันไปไม่รู้กี่ครั้ง เมื่อนานมาแล้วเขาเคยได้แสดงสิ่ง ๆ หนึ่ง เคยโอ้อวดมันด้วยท่าทางภูมิใจเสียเหลือเกิน ทั้งที่เป็นเพียงแบบร่างโง่งม เรื่องเพ้อฝันของเด็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็เลือกที่จะก้าวเดินตามเขา และตอนนี้สิ่งที่ถูกวางอยู่ข้างหน้าก็คือ เครื่องบินในแบบที่เขาเคยบอก เสียงแจ้งเตือนเริ่มขึ้นแล้ว เสียงของตำรวจลั่นร้อง เสียงสัญญาณเริ่มยิงก็ดังขึ้นมา ช่องว่างช่องนึงบนกำแพง เป็นเส้นทางให้ลอดผ่านเข้ามา เพื่อหลบหนี เมื่อก่อนเราทั...
Read more