Eine Klenie

ในการที่เธอและฉันได้พบเจอ ถึงจะเป็นเรื่องน่ายินดีแค่ไหน
แต่กลับเศร้าใจทุกครั้งที่คิดว่าเรื่องนี้ เหมือนโดนเขียนไว้โดยสักคน
รวบรวมความทรงจำแสนมีความสุขนี้ด้วยความเจ็บช้ำ
เตรียมใจกับเรื่องที่พวกเราต้องเจอ วันที่เราต้องแยกทางกัน
ถ้าหากว่าฉันต้องไปแก่งแย่งชิง กับใครคนไหนเพื่อมีชีวิต
ก็จะยอมเป็นเพียงคนนึงที่ถูกลืมเลือน ไม่มีใครเห็นหรือสนใจ
คงไม่เจอทั้งเรื่องแสนวุ่นวาย สับสน หรือความขัดแย้ง
ถ้างั้นคงไม่มีทางที่เธอจะได้เจอฉัน เข้ามาพูดคุย
ทั้งที่สัญญากับกับตัวเองว่าไม่ว่าจะรู้สึกอะไร ก็จะบอกเธอทุกเรื่องในใจ
ก็ดันพูดโกหกออกไป ว่าเรื่องนี้เป็นความลับ ที่ไม่อยากพูดให้ฟัง
ฉันที่ขี้กลัวยิ่งกว่าใครข้างในไม่ใช่ที่พูด ไป ไม่เหมือนที่เธอเข้าใจมาตลอด
แล้วทำไม แล้วทำไม แล้วทำไม
ไม่ว่าจะเป็นสีความเศร้าใจ ที่ไม่มีวันจาง หรือรอยแผลเป็นข้างในใจ
หากว่ามีเธอที่เคียงข้างกัน แล้วฉันก็คงจะหัวเราะได้ดังกว่าที่เคย
ภาพที่เห็นข้างหน้าเริ่มพร่ามัว ด้วยม่านของน้ำตา เหมือนจะละลายและหายไป
จะมีปาฎิหาริย์เท่าใดคงจะใช้ไม่พอ
ก็มีเธอคนนี้ที่ยังคอยเรียกชื่อฉันเรื่อยมา
ถ้าหากว่าวัน นึงเธอเดินหลงทางไป ไม่มีแม้ที่ใดที่จะต้อนรับ
ฉันเพียงแค่คิดว่าอาจจะหาสักคนมา เป็นตัวแทนเมื่อเธอต้องไป
ยกมือปิดตาเอาไว้ แสร้งเป็นไม่รู้เรื่องราวเหล่านี้
เชื่อใจ ไม่ว่าจะเนิ่นนานเท่าใด จะมีกันและกันตลอด
ไม่ว่าจะวอนขอ หรืออ้อนวอนตั้งกี่หน ก็ยังฝันร้ายเรื่องเดิมๆ
ฝันว่าวันหนึ่งแล้ว เรื่องเล็กๆเหล่านี้ จะทำให้เธอต้องหายไป
ฉันที่ขี้ขลาดยิ่งกว่าใครข้างในไม่ใช่ที่พูด ไป ไม่เหมือนที่เธอเข้าใจมาตลอด
แล้วทำไม แล้วทำไม แล้วทำไม
อยากวอนขอ กับค่ำคืนยาวนานไม่มีวันสิ้นสุด ช่วยทำให้เป็นจริงทีเถอะ
ให้วันคืนที่ฉันมีเพียงเธอ เราสองกุมมือกัน ให้ดำเนินไปตราบเนิ่นนาน
แต่งแต้มสีภาพฝันในตอนนอน ให้แสงยังคงอยู่แม้หลับตาคู่นี้ลงไป
จะมีอะไรที่ฉันพอจะทำเพื่อให้ได้มา
หากว่าอยากจะขอเรียกชื่อเธอ จะเป็นไปได้ไหม
ตอนที่ฉันได้เกิดมา ทุกวันที่ฉันมีชีวิต
ฉันร่ำร้อง ตั้งกี่ครั้ง อยากหายตายไปในสักวัน
และจากนั้นก็ตามหา เพียงเรื่องเดิมๆตลอดมา
ใครกันที่จะเคียงข้างฉัน?
และคนนั้นคือเธอนั่นเอง
ไม่ว่าจะเป็นสีความเศร้าใจ ที่ไม่มีวันจาง หรือรอยแผลเป็นข้างในใจ
หากว่ามีเธอที่เคียงข้างกัน แล้วฉันก็คงจะหัวเราะได้ดังกว่าที่เคย
ภาพที่เห็นข้างหน้าเริ่มพร่ามัว ด้วยม่านของน้ำตา เหมือนจะละลายและหายไป
จะมีปาฎิหาริย์เท่าใดคงจะใช้ไม่พอ
ก็มีเธอคนนี้ที่ยังคอยเรียกชื่อฉันเรื่อยมา
หากว่าอยากจะขอเรียกชื่อเธอ จะเป็นไปได้ไหม

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Asu no Yozora Shoukaihan

ก็เป็นแค่เพียงเด็กคนหนึ่ง ทำแค่เรื่องที่ชอบใจ ไม่ชอบก็จะไม่สน อนาคตที่เคยคิดไว้ก็ไม่มี ทำได้แค่รอคอยให้ความฝันเกิดขึ้นในใจ แต่กลับหวาดกลัววันพรุ่งที่ใกล้เข้ามา เกลียดชังกับอนาคต ขังตัวอยู่กับอดีต ท้ายสุดทำได้แค่ตะโกนให้ฟ้ารับฟัง "ตื่นขึ้นมา ตื่นขึ้นมา ขอให้พบเจอวันเดิม" ดวงอาทิตย์และจันทรากลับไม่เปลี่ยน ยังคงวนเวียนกันสาดทอแสงบนฟากฟ้า แต่ว่าในคืนนี้มันกลับไม่เหมือนเดิม เพราะมีเธอ ที่เดิน ก้าวเข้ามา ร่ายรำบนฟ้า แสงดาวที่ทอประกาย นำทางให้เรา ไปสู่ปลายทางแสนไกล เย้เย "พวกเราต้องมุ่งเดินไป ไปสู่พรุ่งนี้ที่กำลังเฝ้าคอย หากต้องจบลงที่ฝันในยามราตรี ขอให้อดีตได้เปลี่ยนแปลงไปสักที" แต่ไม่มีทางที่จะพูดขึ้นหรอก พรุ่งนี้ก็ขอให้ได้เจอเธออย่างวันนี้ ได้หัวเราะด้วยกัน ถัดจากตอนนั้นโลกนี้ก็ได้เปลี่ยนผันไป ภายในใจฉันเชื่ออย่างนั้น ไม่ว่าฉันจะพยายามเท่าใด วันพรุ่งก็ยังคงเหมือนเดิม แต่ว่าโลกใบที่ฉันและ เธอ เคย เฝ้ามองด้วยกัน โลกนั้น กลับเปล่งประกายงดงามยิ่งกว่า ไม่มีทางลืมได้หรอก ภาพในวันนั้น ที่ทอประกายในความจำที่ไม่เคยจาง ความคิดที่เคยนึกเอาไว้หากฉันไม่มีเธอเดินเคียง ก็ยังโ...
Read more

Replicant

อ้าอา เมื่อเงยมองขึ้นบนท้องฟ้า ก็ดูเหมือนมันจะถล่มลงมาบดบี้หัวใจ อ้าอา ปลายทางชีวิตนี้ของเรา ถูกบันทึกลงในรหัส DNA /May be IDที่บันทึกบาปไว้ เกิดโดยตั้งใจหรือว่าเป็นข้อผิดพลาดก็ตามที ถ้าหาก การเล่นละครเป็นสักคน เป็นแค่ตัวแทน หากว่าไม่พร้อมยอมรับ ฉันจะเปลี่ยนแปลง เป็นตัวปลอมแสนลวงหลอก เป็นคนอีกคนใน โลกเลขฐานสอง/ ของที่เรา ไม่เคยต้องการ โค้ดยีนในกายนี้ มันเรียกหา อะไรที่ใช้ทดแทนความเจ็บที่ฉันมี ไม่รู้ว่าอะไร ที่เสียไปมัน ถึงว่าไม่เคยเข้าใจ ของสิ่งนั้นก็ยัง คงทอประกาย อ้าอา โลกนี้ที่โดนกำหนดไว้ อยากจะต้านทาน แต่ทำยังไงมันก็ไม่เคยเปลี่ยน ท้อใจ อยากจะเลิกไปแล้วหรือไง? แต่ถึงยังไงร่างกายกลับกระทำสวนทางไป.. ความจริงแล้วเรื่องที่ดีใจ หรือจะเสียใจจนหลั่งน้ำตา ไม่มีแล้วของแบบนั้น... คำลวงเท็จที่เคยพูดไป ว่า "ฉันพูดจริง" หลอกเธอทุกวัน กลายเป็นบาปทับถมใจดวงนี้ โปรดอภัยให้ฉัน ที่ทำผิดพลาดได้มั้ย... ก็ ของที่เรา ไม่เคยต้องการ ก็คือใจดวงนี้ มันเรียกหา น้ำตาไว้ใช้ทดแทนความเจ็บที่ฉันมี แต่ว่าน้ำในตา ที่ไหลรินลง กลับทอประกายงดงามท่ามกลางความเศร้าใจ ที่ล้นลงมา ของที่เรา ไม่เคยต้องก...
Read more

Datsugoku

ที่เราเกิดมาคือเมืองที่เต็มไปด้วยไอเสีย ที่มีกำแพงคอยกีดกั้นเราจากโลกทั้งมวล สีของทุ่งหญ้าจะเป็นเช่นไร ก็ไม่เคยได้ล่วงรู้ ถ้าเอาแค่คอยความช่วยเหลือโดยไม่ก้าวไปไหน ก็รังแต่จะนั่งเล่นเกมเก่งขึ้นเท่านั้นเอง เขาพูดพลางหัวเราะเยาะขึ้นมา เสียงผู้คนเริ่มกรีดร้อง เสียงปืนลั่นดังกังวาล ชีวิตคืออะไรยังไม่รู้เลย เขาถอนหายใจกลายเป็นควัน พลางเอื้อนเอ่ยคำพูดหนึ่งขึ้นมา "เราจะหนี" เมื่อก่อนเราทั้งสองเคยมี ความฝันที่เป็นหนึ่งเดียว ว่าด้านนอกกรงที่คับแคบเช่นนี้ จะต้องมีรักอยู่ที่ใดที่หนึ่งอย่างแน่นอน ภาพฝันที่ได้ทะยาน โบยบินขึ้นบนฟากฟ้า ทะลุกรงที่ปิดกั้นอยู่ ฝันไปไม่รู้กี่ครั้ง เมื่อนานมาแล้วเขาเคยได้แสดงสิ่ง ๆ หนึ่ง เคยโอ้อวดมันด้วยท่าทางภูมิใจเสียเหลือเกิน ทั้งที่เป็นเพียงแบบร่างโง่งม เรื่องเพ้อฝันของเด็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็เลือกที่จะก้าวเดินตามเขา และตอนนี้สิ่งที่ถูกวางอยู่ข้างหน้าก็คือ เครื่องบินในแบบที่เขาเคยบอก เสียงแจ้งเตือนเริ่มขึ้นแล้ว เสียงของตำรวจลั่นร้อง เสียงสัญญาณเริ่มยิงก็ดังขึ้นมา ช่องว่างช่องนึงบนกำแพง เป็นเส้นทางให้ลอดผ่านเข้ามา เพื่อหลบหนี เมื่อก่อนเราทั...
Read more