Akaito

ไม่รู้ว่าเวลาได้ล่วงเลยผ่านไปเท่าไหร่
ที่ไม่มีเธออยู่ตรงนี้ ที่พวกเราต้องจากกันไป
เสียงเพลงที่ก้องดังภายในเมืองที่แสนว่างเปล่า
อา ท่วงทำนองบทเพลงพวกนี้ เป็นบทเพลงที่แสนคุ้นเคย
แม้ไม่ว่าจะมองหันหน้าไปทางไหน ก็เห็น "เธอ" ชัดเจนเรื่อยมา
นั่นแหละ ที่พรากเราจากกัน แสนไกล แม้ว่าอยากเจอแค่ไหน
ถ้อยคำที่เรียงร้อยจากใจและรอยแผล จ่าหน้าซองด้วยความอ้างว้าง
ทั้งๆที่รู้ว่ายิ่งทำไปยิ่งตอกย้ำ แต่ฉันยังตามหาเธออย่างนี้
ไม่รู้กี่ครั้งที่มอบรักให้เธอ ไม่รู้กี่ครั้งที่ร้องไห้เพราะเธอ
ด้ายแดงที่คอยเชื่อมเราไว้ด้วยกัน พันผูกจองจำฉันเอาไว้อย่างแน่นหนา
ถึงว่าฉัน ไม่สามารถพูดไป แต่ว่าตอนนี้ อยากจะเอื้อมมือไปหาตัวเธอ
ช่างเจ็บปวดเหลือเกิน ในทุกๆครั้ง ที่พูดถ้อยคำ "ขอให้โชคดี"
ทุกอย่างที่รวบรวมลงใส่ซองจดหมายแล้วส่ง
คือข้อความที่มีเพื่อเธอ และความกังวลภายในใจ
ถ้าไม่มีอะไรรอบกายเราที่เปลี่ยนผันไป
อา ต้นเหตุคงไม่ใช่อะไร คงเป็นเรานั่นเองที่เปลี่ยน
ทั้งข้อความและจดหมายที่เคยส่งถึง ไม่มีสักข้อความตอบกลับ
ฉันก็ยังคงใช้เวลาเฝ้านึกถึงเรื่องราวเดิมซ้ำๆ
ทุกครั้งที่เงยมองเจอทางเลือกอีกทาง ประตูปรากฏมาให้เห็น
ถึงว่าฉันพยายามเปิดมากแค่ไหน แต่เธอช่างเจิดจ้าเกินทนไหว
ดังเช่นตอนนั้นที่เรายิ้มให้กัน ดังเช่นตอนนั้นที่จับมือของเธอ
และวิ่งไปหา เธอที่อยู่ลับตา จนกว่าจะสามารถเคียงเธอได้อีกครั้ง
ถึงว่าฉัน ไม่สามารถพูดไป แต่ว่าตอนนี้ อยากจะ อยากเจอเธอสักครั้งนึง
ช่างเจ็บปวดเหลือเกิน
ข้อความในจดหมายแห่งรักที่เขียนแล้วลบไป
ยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำไม่ว่านานเพียงใด
"อยากปกป้องเธอ" ได้ยินมั้ย
ถ้อยคำนี้อยากขอ ส่งไปถึงเธอที
ก็เพราะรักเดียวของฉัน คือเธอ
ไม่รู้กี่ครั้งที่มอบรักให้เธอ ไม่รู้กี่ครั้งที่ร้องไห้เพราะเธอ
ด้ายแดงที่คอยเชื่อมเราไว้ด้วยกัน พันผูกจองจำฉันเอาไว้อย่างแน่นหนา
เพราะอย่างนั้น ต้องบอกเธอสักที คำพูดคำนี้ ว่า "ฉันรักเธอ" มากมายเท่าไหร่
นี่
ไม่เหงารึไง ที่เธอต้องลำพัง หรือในบางครั้งที่อยากจะหายไป
เรื่องราวพวกนั้นที่คอยหลอกหลอนเธอ ภายในค่ำคืน ที่ข่มตาหลับไม่ไหว
เชื่อสิ ว่าไม่เป็นไรหรอก ไม่ว่าวัน พรุ่งนี้ของเราสองของคนจะดีหรือเจ็บปวดก็ตาม
โชคชะตาของเราก็ยังเชื่อมถึงกัน ด้วยด้ายแดงนี้...

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Asu no Yozora Shoukaihan

ก็เป็นแค่เพียงเด็กคนหนึ่ง ทำแค่เรื่องที่ชอบใจ ไม่ชอบก็จะไม่สน อนาคตที่เคยคิดไว้ก็ไม่มี ทำได้แค่รอคอยให้ความฝันเกิดขึ้นในใจ แต่กลับหวาดกลัววันพรุ่งที่ใกล้เข้ามา เกลียดชังกับอนาคต ขังตัวอยู่กับอดีต ท้ายสุดทำได้แค่ตะโกนให้ฟ้ารับฟัง "ตื่นขึ้นมา ตื่นขึ้นมา ขอให้พบเจอวันเดิม" ดวงอาทิตย์และจันทรากลับไม่เปลี่ยน ยังคงวนเวียนกันสาดทอแสงบนฟากฟ้า แต่ว่าในคืนนี้มันกลับไม่เหมือนเดิม เพราะมีเธอ ที่เดิน ก้าวเข้ามา ร่ายรำบนฟ้า แสงดาวที่ทอประกาย นำทางให้เรา ไปสู่ปลายทางแสนไกล เย้เย "พวกเราต้องมุ่งเดินไป ไปสู่พรุ่งนี้ที่กำลังเฝ้าคอย หากต้องจบลงที่ฝันในยามราตรี ขอให้อดีตได้เปลี่ยนแปลงไปสักที" แต่ไม่มีทางที่จะพูดขึ้นหรอก พรุ่งนี้ก็ขอให้ได้เจอเธออย่างวันนี้ ได้หัวเราะด้วยกัน ถัดจากตอนนั้นโลกนี้ก็ได้เปลี่ยนผันไป ภายในใจฉันเชื่ออย่างนั้น ไม่ว่าฉันจะพยายามเท่าใด วันพรุ่งก็ยังคงเหมือนเดิม แต่ว่าโลกใบที่ฉันและ เธอ เคย เฝ้ามองด้วยกัน โลกนั้น กลับเปล่งประกายงดงามยิ่งกว่า ไม่มีทางลืมได้หรอก ภาพในวันนั้น ที่ทอประกายในความจำที่ไม่เคยจาง ความคิดที่เคยนึกเอาไว้หากฉันไม่มีเธอเดินเคียง ก็ยังโ...
Read more

Replicant

อ้าอา เมื่อเงยมองขึ้นบนท้องฟ้า ก็ดูเหมือนมันจะถล่มลงมาบดบี้หัวใจ อ้าอา ปลายทางชีวิตนี้ของเรา ถูกบันทึกลงในรหัส DNA /May be IDที่บันทึกบาปไว้ เกิดโดยตั้งใจหรือว่าเป็นข้อผิดพลาดก็ตามที ถ้าหาก การเล่นละครเป็นสักคน เป็นแค่ตัวแทน หากว่าไม่พร้อมยอมรับ ฉันจะเปลี่ยนแปลง เป็นตัวปลอมแสนลวงหลอก เป็นคนอีกคนใน โลกเลขฐานสอง/ ของที่เรา ไม่เคยต้องการ โค้ดยีนในกายนี้ มันเรียกหา อะไรที่ใช้ทดแทนความเจ็บที่ฉันมี ไม่รู้ว่าอะไร ที่เสียไปมัน ถึงว่าไม่เคยเข้าใจ ของสิ่งนั้นก็ยัง คงทอประกาย อ้าอา โลกนี้ที่โดนกำหนดไว้ อยากจะต้านทาน แต่ทำยังไงมันก็ไม่เคยเปลี่ยน ท้อใจ อยากจะเลิกไปแล้วหรือไง? แต่ถึงยังไงร่างกายกลับกระทำสวนทางไป.. ความจริงแล้วเรื่องที่ดีใจ หรือจะเสียใจจนหลั่งน้ำตา ไม่มีแล้วของแบบนั้น... คำลวงเท็จที่เคยพูดไป ว่า "ฉันพูดจริง" หลอกเธอทุกวัน กลายเป็นบาปทับถมใจดวงนี้ โปรดอภัยให้ฉัน ที่ทำผิดพลาดได้มั้ย... ก็ ของที่เรา ไม่เคยต้องการ ก็คือใจดวงนี้ มันเรียกหา น้ำตาไว้ใช้ทดแทนความเจ็บที่ฉันมี แต่ว่าน้ำในตา ที่ไหลรินลง กลับทอประกายงดงามท่ามกลางความเศร้าใจ ที่ล้นลงมา ของที่เรา ไม่เคยต้องก...
Read more

Datsugoku

ที่เราเกิดมาคือเมืองที่เต็มไปด้วยไอเสีย ที่มีกำแพงคอยกีดกั้นเราจากโลกทั้งมวล สีของทุ่งหญ้าจะเป็นเช่นไร ก็ไม่เคยได้ล่วงรู้ ถ้าเอาแค่คอยความช่วยเหลือโดยไม่ก้าวไปไหน ก็รังแต่จะนั่งเล่นเกมเก่งขึ้นเท่านั้นเอง เขาพูดพลางหัวเราะเยาะขึ้นมา เสียงผู้คนเริ่มกรีดร้อง เสียงปืนลั่นดังกังวาล ชีวิตคืออะไรยังไม่รู้เลย เขาถอนหายใจกลายเป็นควัน พลางเอื้อนเอ่ยคำพูดหนึ่งขึ้นมา "เราจะหนี" เมื่อก่อนเราทั้งสองเคยมี ความฝันที่เป็นหนึ่งเดียว ว่าด้านนอกกรงที่คับแคบเช่นนี้ จะต้องมีรักอยู่ที่ใดที่หนึ่งอย่างแน่นอน ภาพฝันที่ได้ทะยาน โบยบินขึ้นบนฟากฟ้า ทะลุกรงที่ปิดกั้นอยู่ ฝันไปไม่รู้กี่ครั้ง เมื่อนานมาแล้วเขาเคยได้แสดงสิ่ง ๆ หนึ่ง เคยโอ้อวดมันด้วยท่าทางภูมิใจเสียเหลือเกิน ทั้งที่เป็นเพียงแบบร่างโง่งม เรื่องเพ้อฝันของเด็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็เลือกที่จะก้าวเดินตามเขา และตอนนี้สิ่งที่ถูกวางอยู่ข้างหน้าก็คือ เครื่องบินในแบบที่เขาเคยบอก เสียงแจ้งเตือนเริ่มขึ้นแล้ว เสียงของตำรวจลั่นร้อง เสียงสัญญาณเริ่มยิงก็ดังขึ้นมา ช่องว่างช่องนึงบนกำแพง เป็นเส้นทางให้ลอดผ่านเข้ามา เพื่อหลบหนี เมื่อก่อนเราทั...
Read more